مکمل رژيمي غذايي

طبق آنچه وزارت بهداشت آمریکا درباره‌ی مکمل های غذایی می‌گوید، موارد زیر را می‌توان جزو مکمل های غذایی به شمار آورد:

1.  به عنوان مکمل باید در رژیم غذایی گنجانده شود.
2. شامل یک یا چند ماده‌ی مشخص (ویتامین‌ها، گیاهان دارویی، اسیدهای آمینه یا دیگر اجزاء تشکیل‌دهنده‌ی آنها) باشد.
3. به صورت خوراکی مصرف شود.
4.  برچسب مکمل غذایی داشته باشد و به عنوان مکمل‌ غذایی در نظر گرفته شود.

از طرفی، سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) موادی را مکمل دارویی می‌داند که علاوه بر موارد بالا شامل ویژگی‌های زیر نیز باشد:

1. کیفیت تولید آن بسیار بالا باشد.
2. حاوی آلاینده یا ناخالصی نباشد.
3. برچسب آن بسیار دقیق و با ذکر جزئیات باشد

 لغت مکمل رژيمي غذايي فقط درباره‌ی انواع قرص‌، کپسول و پودرها صدق می‌کند و برچسب‌های این محصولات باید به گونه‌ای باشد که اعتماد کامل مصرف کننده را در مورد مواد تشکیل دهنده بسته‌بندی محصول به درستی جلب کند. این کار باعث می‌شود تولیدکنندگان هم درباره‌ی محصولات خود نهایت صداقت را با سازمان غذا و دارو داشته باشند.

 هرگز نباید فراموش کنید مکمل های غذایی به عنوان تکمیل‌کننده‌ی رژیم غذایی طراحی شده‌اند، نه به عنوان جایگزین خوراکی‌های مغذی. پس قرار نیست کمبود تمام مواد مغذی مورد نیاز بدن توسط این مکمل‌ها تأمین شود.

در واقع مواد غذایی ترکیبات پیچیده‌ای هستند که نه تنها شامل انواع ویتامین‌ها، مواد معدنی، فیبر‌هاو مواد مغذی (کربوهیدرات‌ها، چربی‌ها و پروتئین‌ها) و مواد شیمیایی-گیاهی هستند؛ بلکه دارای موادی مغذی و طبیعی‌ هستند که علم تاکنون موفق به شناسایی بسیاری از آنها نشده است. بنابراین حفظ یک رژیم غذایی سالم مزایایی را برای بدن فراهم می‌کند که هیچ ماده‌ی دیگری آن را برآورده نمی‌کند.

با این حال برخی از افراد ممکن است به دلیل مشکلات و شرایط متفاوت نیاز به مصرف مکمل‌های مختلفی داشته باشند. افرادی مانند:

1. زنان باردار
2. مادران شیرده
3. گیاه‌خوران سفت و سخت
4. افرادی که بدن آنها برخی مواد غذایی را نمی‌تواند تحمل کنند یا به آنها آلرژی دارند
5. افراد مسن
6. کسانی که با بیماری‌های کلیوی، قلبی و عروقی، استخوانی و سرطانی دست و پنجه نرم می‌کنند.

همچنين طبق تعريف سازمان غذا و دارو مکمل رژيمي غذايي نبايد با دارو اشتباه گرفته شود و هيچگاه جهت تشخيص ،​پيشگيري و يا درمان بيماري نميباشد .